Voorjaar

Het Voorjaar is er al...... wandelend op deze alweer heerlijke zonnige dag langs de Slinge, zie ik al het zachte groen ontwaken. Het begint vaak al met verschillende wilgen die gaan kleuren met of hun zachtgroene blad of de katjes die vol met stuifmeel staan te stralen........

Kijkend naar de diverse bomen die nog kaal en naakt in de koude winterwind uit het oosten staan, weet ik dat de beuken en de eiken nog wat blad vast houden met name de nog wat jonge bomen. Al mijmerend daarover begon ik me af te vragen waarom ze dat doen, terwijl alle andere bladverliezende bomen er de hele winter al kaal bij staan. Als mens (ben ik dat???) houd ik me ook vast aan......tja waar houd ik me aan vast??? Aan dierbare mensen, aan mooie dierbare dingen, aan rollen die ik op me genomen heb, aan verstrikkingen waarin ik vast zat. Wat heeft me dat gegeven? Houvast, wel uit en door angst. Dat heb ik in het verleden onbewust heel veel gedaan, aangezien ik me nog niet bewust was van mezelf, waardoor ik hou-vast zocht buiten mezelf. In de afgelopen 20 jaren is mijn bewustzijn enorm gegroeid en heb ik heel veel hou-vast los kunnen laten.

Terwijl ik vanmorgen daar in de Natuur rondliep voelde ik me vrij, leeg, kaal, naakt en bevrijd. Ik ben heel erg dankbaar dat ik me altijd tot de natuur heb aangetrokken gevoeld. Ze heeft me zoveel inzichten gegeven en me daardoor geholpen en geheeld. De Natuur doet zoveel voor ons, wat we ons lang niet altijd realiseren. En ik ben dankbaar dat we elkaar trouw zijn gebleven. Ik voel me dan ook gezegend, ook al maak ik er soms nog onbewust een rotzooitje van 🤪

De serie boeken van Vladimir Megre over Anastasia en de Rinkelende dennen hebben me ook diep geraakt, zoals hij zijn spirituele ontwikkeling heeft beschreven en de omgang met de Natuur, de Aarde raakte een diep verlangen in me.

En nu is er in de afgelopen weken weer een heel mooi boek op mijn pad gekomen: "Sterven om te leven", geschreven door Barry Long. Een Australiër. Na het Nederlandse boek gelezen te hebben was er het verlangen om de Engelse versie te bestellen.....wat schetst mijn verbazing. De titel is: Only Fear Dies! En dat klopt helemaal. Ik ben al zoveel van mijn angsten kwijt geraakt en sta met zo veel meer vertrouwen, vrijheid en blijheid in het leven. Ik ben nog steeds verbaasd over wat er is ontstaan......opgestaan.....

In het proloog van het boek staat:

Aan het volk van de Aarde:

Er zijn geen problemen op Aarde.

De Aarde is schoon, in vreugde, kosmisch, eeuwig.

De Wereld is het ongelukkige bouwwerk dat de mens

met geweld op de Aarde heeft neergezet.

De Wereld bestaat uit problemen van de mens.

"Zowel de Aarde als de Wereld bevinden zich in jou. Wat je om je heen ziet en wat er met je gebeurt, is zuiver de weerspiegeling van dat wat er in je is. Zie je en voel je schoonheid in je leven, dan is dat de Aarde, het leven in je dat je waarneemt. Zie je problemen en voel je onvrede in je leven, dan kijk je naar de Wereld............

Om de onsterfelijkheid (zelf noem ik het liever de vrijheid)  te bereiken van het leven op Aarde in je, moet je je gehechtheid (hou-vast) aan de Wereld oplossen. Die hechting is duivels subtiel. Alle mentale of emotionele pijn die je ooit in je voelt, is die hechting..............."

Dit boek heeft me op andere manieren leren kijken en voelen in en met mezelf.

Wat me ook heel veel inzichten heeft gebracht is het sluierschilderen. Omdat het heel intuïtief schilderen is komen er boodschappen vanuit de ziel op papier. En niet alleen door het sluieren, ook de tuin waar ik in ben, laat precies zien wat er in mij gebeurt. Van alle kanten worden er spiegels getoond.....

Wat een wandeling in de Natuur toch maar weer teweeg kan brengen.....

Zo ben ik vanmiddag spontaan op de fiets gestapt om naar Ankomm'n ( https://ankommn.nl/ ) te gaan in Winterswijk. Al fietsend merkte ik dat het wel barstens koud was en had ook nog wind tegen..... verstand op nul zetten en rustig door fietsend om me heen kijkend en genietend van de natuur om me heen. Sommige stukken zijn gelukkig of-road, door wat bos te fietsen met haar hobbelige paden. Met een nieuw stukje terrein ontdekkend kreeg ik het gevoel weer op avontuur te zijn, heerlijk! Kreeg zelfs het gevoel dat ik op een mountainbike zat...🤪.... Aangekomen bij Hans en Anita eerst een heerlijke latte besteld om vervolgens buiten in het zonnetje onder de kapschuur bij een vrouw met een mooie hond aan te schuiven. Wel even gevraagd of het oké was. Ja dat was oké, als het ook goed zou gaan met de hond. Na een beetje kennis gemaakt te hebben en gehoord wat ze in haar leven deed, kwamen we door haar verhaal ineens in de diepte en werd het een waardevolle ontmoeting voor ons allebei! Wouw, telkens weer die mooie ontmoetingen. En het bleef niet bij die ene.... Mooie ontmoetingen ontstaan regelmatig bij Ankomm'n. Het is een fijne plek om er te zijn!

Nadat ik nog van een heerlijke soep van de dag heb genoten ben ik letterlijk en figuurlijk verwarmd weer op de fiets gestapt. De zon was al bezig om onder te gaan. Een prachtige grote vurige oranjerode zon  was aan het dalen met een sikkeltje van de maan al zichtbaar aan de hemel. De dag werd afgelost door de nacht. De lucht die vandaag weer ongestoord stralend bauw was, kleurde van zachtroze naar zacht oranje met nog wat ijsblauwe  wolken. IJskoud ook aan de handen....geen wanten mee genomen.... beetje dom haha. Ik heb genoten van deze dag vol met mooie verrassende momenten.

Dat het voorjaar met al haar schoonheid, in jullie allen mag ontspruiten!